Mükemmeliyetçilik gerçekçi olmayan, aşırı yüksek amaçlara ulaşmayı amaçlayan ve kişiye zarar veren bir düşünce ve duygular bütünüdür. Mükemmeliyetçilik toplumumuz tarafından ne yazık ki başarı için gerekli ve arzu edilen bir durum olarak algılanır. Oysaki mükemmel olma isteği hem kişisel tatmini zedeleyen hem de başarısızlığa sebep olan bir durumdur. Mükemmeliyetçiler ulaşılamaz amaçlar belirlerler. Mükemmele ulaşmak için yaratılan sürekli baskı, üretkenliği ve verimliliği azaltır. Bunun sonucunda;

-Aşırı yüksek hedefler ve baskı sonucunda başarısızlık kaçınılmazdır.

-Sürekli başarısızlık suçluluk duygusu yaratır.

-Kaygı problemleri depresyona yol açabilir.

-Hayattan tat alınamamaya başlanır.

Mükemmeliyetçi kişi kendisine ulaşamayacağı yükseklikte ve gerçek dışı standartlar koyar. Kendini insafsızca zorlayarak, bu ulaşılmaz hedeflere ulaşmaya çalışır. Mücadeleci biri kendine yüksek standartlar koyar ama çabaladığı şeye ulaşma olasılığı vardır. Mükemmeliyetçi kişinin çabaları, kendini yenilgiye uğratan türdendir: Hiçbir şey, hiçbir zaman “yeterince” iyi değildir ve bu yüzden de hiçbir zaman, başarıya bağlı bir doyum yaşaması mümkün değildir. Mücadeleci kişinin çabaları ise kendini geliştiren türdendir: Kendisine koyduğu o yüksek ve anlamlı hedefe ulaşamasa bile, sırf denediği için bir doyum sağlanabilir. Mükemmeliyetçi insanlar etraflarından onaylanmama ve reddedilme korkusu içindedirler.

Mükemmeliyetçilikle İlgili Bilinen Yanlış Düşünceler

-Eğer mükemmeliyetçi olmasaydım bugünkü başarımı yakalayamayacaktım.

-İşleri bitirenler mükemmeliyetçilerdir. Doğru bir biçimde yapanlar da onlardır.

-Mükemmeliyetçiler başarıya giden yolda önlerine çıkan tüm engelleri aşabilecek kararlıkta ve güçtedirler.

-Mükemmeliyetçiler başkalarını mutlu etmek için, olabileceklerinin en iyisini olmak için uğraşırlar.

Mükemmeliyetçiliğin Nedenleri

-Başarısızlık korkusu

-Hata yapma korkusu

-Onaylanmama korkusu

-Ya hep ya hiç

– “-meli/-malı”lara çok önem verme

– Diğerlerinin çok kolay başarıya ulaştıklarına inanma